آیا هیدروکسی اتیل استارچ با وزن مولکولی کم (۱۳۰) از نظر تأثیر بر سیستم انعقادی مزیتی بر انواع با وزن مولکولی بیشتر دارد؟

مقدمه: کلوییدها در مایع درمانی بیماران نقش بسزایی دارند، ولی این محلول ها اثرات سویی بر روی سیستم انعقادی می گذارند که باعث محدودیت در استفاده از آن ها می شود. به تازگی انواع جدیدی از این محلول ها در دسترس قرار گرفته اند که اثرات سوء انعقادی کمتری برای آن ها ذکر شده است. هدف از این مطالعه، بررسی اثرات انعقادی انواع جدید در مقایسه با انواع قدیمی بود. روش ها: در یک کارآزمایی بالینی دوسوکور 58 بیمار با asa (american society of anesthesiologists) i و ii که کاندید اعمال جراحی اندام و قسمت تحتانی شکم بودند، تحت بیهوشی اسپاینال قرار گرفتند. در زمان بیهوشی وضعیت انعقادی به وسیله ی ترومبوالاستوگراف قبل و یک ساعت بعد از تجویز 15 سی سی بر کیلوگرم وزن بدن از محلول هیدروکسی اتیل استارچ 130 (hydroxyethyl starch 130 یا 130 hes) در گروه مطالعه و 200 hes در گروه شاهد، اندازه گیری شد. همزمان وضعیت همودینامیک بیمار مانیتور و ثبت گردید. یافته های مطالعه با استفاده از آزمون های آماری 2 χ، repeated measures anova و mann-whitney در سطح 05/0 تحلیل شد. یافته ها: 58 بیمار به مطالعه وارد شدند. میانگین سنی بیماران در گروه 200 hes و 130 hes به ترتیب 1/16 ± 83/37 و 6/5 ± 07/44 سال بود (05/0 < p). با حضور 23 مرد و 6 زن در هر گروه، دو گروه توزیع جنسی یکسانی داشتند. وزن بیماران دو گروه نیز به ترتیب 7/8 ± 48/69 و 5/7 ± 72/69 کیلوگرم بود (05/0 < p). تفاوت میاگین ضربان قلب و درجه ی حرارت در دو گروه معنی دار بود، اما بیماران از نظر فشار خون تفاوت معنی دار آماری نشان ندادند. میانگین تغییرات مختصات ترومبوالاستوگرافی (teg یا thromboelastography) پس از تجویز hes 200 یا 130 نسبت به قبل از آن در دو گروه اختلاف معنی داری نداشت. نتیجه گیری: بر اساس یافته های مطالعه ی حاضر استفاده از 130 hes به میزان 15 سی سی بر کیلوگرم وزن بدن از نظر تأثیر بر سیستم انعقادی مزیتی بر 200hes  ندارد.